Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

Μην το τρως το παραμύθι...

Παρόλο που το ρομάντζο πηγαίνει χεράκι, χεράκι με τις σχέσεις, η αφέλεια μιας ερωτευμένης γυναίκας την οδηγεί συχνά στο να τρώει το παραμύθι από τον αγαπημένο της. Ξέχνα τα σενάρια αγάπης και φαντασίας των ταινιών, ξέχνα τα μυθιστορήματα που διάβαζες μικρή, αρνήσου το κουτόχορτο που σε ταΐζει και κατάρριψε επιτέλους τους μύθους που στοιχειώνουν την πραγματικότητα που ζεις.

1. Το παραμύθι: "όσο είμαστε
μακρυά ο έρωτας μας θα φουντώσει": η ιδέα του να περνάτε κάποιον καιρό χώρια, είναι συνηθισμένη τακτική των αντρών που θέλουν λίγο χώρο για τον εαυτό τους και μόνο. Εκεί πέφτει και η ανάλογη ατάκα: ''θα δεις πόσο πολύ θα μου λείψεις την εβδομάδα που θα πάω διακοπές στη Μύκονο με τους κολλητούς''.Διαρκώς σε αφήνει μόνη σαν την κοκκινοσκουφίτσα!
Και η πραγματικότητα: "μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονούνται". Αν ο καλός σου ζητάει τέτοιες ώρες ή ημέρες απομόνωσης από εσένα, κάτι δεν πάει καλά. Μια
φορά την εβδομάδα με τους φίλους είναι φυσιολογική απαίτηση, μια εβδομάδα το καλοκαίρι μόνος, θα το καταπιείς. Ένα μήνα σε άλλη ήπειρο, μην το φας το παραμύθι. Σίγουρα θα σου στείλει κανένα γλυκό μηνυματάκι, για να δείξει το ενδιαφέρον του, αλλά μην τσιμπήσεις. Αν θέλει να είναι μακρυά, πρόβλημά του. Ενημέρωσέ τον πως και σένα θα σου λείψει μεν, αλλά εύχεσαι να σε βρει εκεί που σε άφησε (όταν γυρίσει) δε.

2.Το παραμύθι: "η αγάπη μας θα τα νικήσει όλα". Αν ο Τζον Λένον έπεισε όλο τον κόσμο πως το μόνο που χρειάζεσαι είναι η αγάπη, εύλογα σκέφτεσαι πως κάποιο δίκιο θα είχε. Με τον ίδιο τρόπο, ο καλός σου σε έπεισε πως η αγάπη σας θα νικήσει όλα τα εμπόδια που σας χωρίζουν και ας μιλάμε για διαφορετικές θρησκείες, πολιτικές αντιλήψεις ή ακόμα και οικονομικό στάτους.Σε έχει πείσει πως είσαι η πριγκήπισσά του;
Και η πραγματικότητα: "όταν η φτώχεια μπαίνει, η αγάπη δραπετεύει απ' το παράθυρο". Είτε το θέλεις είτε όχι, οι στέρεες σχέσεις χτίζονται επάνω σε σταθερά θεμέλια. Αν αρχικά παραβλέψεις αυτά τα θεμέλια, εξ' αιτίας του πάθους, εν καιρώ θα τα βρεις μπροστά σου. Γιατί εσύ μπορείς να αγαπήσεις έναν άνθρωπο διαφορετικής εθνικότητας, το περιβάλλον στο οποίο ζεις όμως, δύσκολα θα το αποδεχτεί. Ακόμα κι αν τώρα ζεις το παραμύθι της παντοδύναμης αγάπης, πρέπει να προετοιμαστείς για μελλοντικές καταστάσεις που θα διχάσουν εσένα και τον αγαπημένο σου. Ο μακροχρόνιος σχεδιασμός είναι η μοναδική δικλείδα ασφαλείας που έχεις. Γιατί μπορεί η αγάπη σας να μην έχει σύνορα. Όμως είσαι διατεθειμένη να θυσιάσεις το πλουμιστό σου νυφικό για ένα μουσουλμανικό γάμο;

3. Το παραμύθι: "ο έρωτας είναι τυφλός". Φυσικά και ο αγαπημένος σου ερωτεύτηκε τα εσωτερικά χαρίσματα και την καλοσύνη της ψυχής σου. Ή τουλάχιστον αυτό αναγνώρισε ως το μεγαλύτερο προσόν που διαθέτεις. Με αυτό το σκεπτικό και μηδέν τύψεις, έβαλες δέκα κιλά από την ημέρα που σε γνώρισε.
Και η πραγματικότητα: ''Ο έρωτας από τα μάτια πιάνεται..''. Μην έχεις αυταπάτες. Ο καλός σου δεν πρόλαβε να δει κανένα εσωτερικό σου χάρισμα στο κλαμπάκι που σε γνώρισε. Μάλλον το καυτό μίνι σου τον εντυπωσίασε, τουλάχιστον στην αρχή. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να είσαι διαρκώς στην τρίχα! Όμως πρέπει να φροντίζεις τον εαυτό σου τακτικά. Πώς να αντέξει την τρίχα κάγκελο στα πόδια σου, ο καημένος; Σκέψου πως κι εσύ από την πλευρά σου δεν θα έβλεπες με καλό μάτι αντίστοιχες λεπτομέρειες που τον απομυθοποιούν.


4. Το παραμύθι: ''σου δείχνει την αγάπη του με πράξεις''. Για περισσότερο από ένα χρόνο που διαρκεί η σχέση σας, περιμένεις με αγωνία να σου πει το πολυπόθητο Σ'ΑΓΑΠΑΩ. Ουχί. Όποτε η κουβέντα πηγαίνει προς τα εκεί, σου θυμίζει πως δεν είναι καλός στα λόγια, αλλά δείχνει την αγάπη του εμπράκτως, που το θεωρεί και πιο σημαντικό.
Και η πραγματικότητα: ''χρόνια προσπαθώ, αυτό που χρόνια αποφεύγεις, το Σ'ΑΓΑΠΩ, το Σ'ΑΓΑΠΩ''. Γυναίκα είσαι και σου αρέσουν και τα δώρα, και οι πράξεις αγάπης και τα μονόπετρα και όλα αυτά τα συγκινητικά. Αλλά δεν μπορεί... Κάπου εκεί βαθιά, έχεις μεγάλη ανάγκη να ακούσεις και μια καλή κουβέντα από τον αγαπημένο σου, έναν λόγο λατρείας, έστω ότι είσαι πολύ όμορφη σήμερα. Ένας άντρας που φοβάται τόσο τις λέξεις, ανήκει σε δύο κατηγορίες: είτε είπε μια φορά τα μεγάλα λόγια και την πάτησε, είτε δεν αισθάνεται ακόμα έτοιμος να τα πει. Θύμισε του πως οι πράξεις είναι καλές, αλλά θέλεις να ακούσεις κάποια στιγμή και τα λόγια που θα έπρεπε να τις συνοδεύουν.

5. Το παραμύθι: ''Μα δεν τελειώσαμε, το χρόνο απλά για λίγο τον παγώσαμε''. Τον θυμάσαι ακόμα με δάκρυα στα μάτια να σε βάζει στο υπεραστικό λεωφορείο, φωνάζοντας πως δεν τελειώσατε ακόμα! Από τότε δεν τον έχεις ξαναδεί... Εσύ, σαν πιστή Πηνελόπη κράτησες τα λόγια του φυλακτό και περιμένεις ακόμα να ξαναγυρίσει. Βλέπεις και τη Μακρυπούλια με τον Ρέμο που όλα-δεν-τελειώνουν και παίρνεις έξτρα κουράγιο.
Και η πραγματικότητα: Πηνελόπη ξύπνα... ο Οδυσσέας το κάνει με την Κίρκη''. Η Ωραία Κοιμωμένη περίμενε τον πρίγκηπα 1.000 χρόνια, η Χιονάτη καμιά εκατοστή, αλλά εσένα σε κόβω σαν την μπάμπω στις Μεγάλες Προσδοκίες του Ντίκενς, να περιμένεις τον σύντροφο που σε παράτησε ντυμένη με το νυφικό. Εν τω μεταξύ ο Οδυσσέας έχει γυρίσει όλο τον κόσμο, περιστοιχίζεται από καμιά δεκαριά πιπίνια (όταν δεν κάνει σεξ με την Κίρκη), οι μνηστήρες κουράστηκαν να περιμένουν και άλλαξαν φύλλο και 'συ χρειάζεσαι λιποαναρρόφηση για να αφαιρέσεις τα ψωμάκια από το καθισιό που έριξες περιμένοντας.

Και η αλήθεια: μπορείς να διατηρείς τον ρομαντισμό και την ευαισθησία που διαθέτεις ως χαρακτήρας, χωρίς να γίνεσαι υποχείριο κανενός. Ξέχνα τον πρίγκηπα ή τον ιππότη καβάλα στο άλογο και συμβιβάσου με ένα σύγχρονο μέσο αστό. Τουλάχιστον θα γλυτώσεις τα φιλιά με αμφίβια. Γιατί αντίθετα απ' ότι λένε τα παραμύθια, υπάρχουν κάτι πρίγκιπες που μεταμορφώνονται σε βατράχους στο άψε, σβήσε. Και άντε να τους κυνηγάς στα λασπόνερα και τις λιμνούλες!

Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Ξαφνικός, γλυκός αλλά και πικρός..
Ο έρωτας από την πρώτη ματιά είναι κάτι στο οποίο πολλοί δεν πιστεύουν μέχρι να τους συμβεί. Ως ένα βαθμό, όλοι μας έχουμε μια ανάλογη εμπειρία, η οποία μπορεί να προκύψει σε οποιοδήποτε σημείο, οποιαδήποτε στιγμή: Στο club , στην καφετέρια, στην παραλία, στο λεωφορείο. Αμέσως, ενθουσιαζόμαστε και, αν όλα πάνε καλά, κοιταζόμαστε στα μάτια και με την πρώτη ευκαιρία πιάνουμε τη κουβέντα. Αν νιώθουμε ότι χάνουμε τα λόγια μας ή βλέπουμε το ίδιο βράδυ στα όνειρα μας τη μορφή του/της, τότε πράγματι πρόκειται για κεραυνοβόλο έρωτα.
Το αίσθημα του έρωτα από την πρώτη ματιά, είναι σαν να έχουμε μπροστά μας το τέλειο άτομο(τουλάχιστον για εμάς!). Βέβαια, στην πορεία της σχέσης, και καθώς ο ένας γνωρίζει καλύτερα τον άλλον, πολλά μπορούν να προκύψουν και να αρχίσουμε να βλέπουμε τις ατέλειες που δεν είδαμε ή δεν θέλαμε να δούμε στην αρχή. Κάποιες μάλιστα φορές, θα θέλαμε να επιστρέψουμε στην πρώτη ματιά και στο αίσθημα που νιώσαμε, γιατί μόνο αυτό άξιζε από την σχέση. Πολλά άτομα, απογοητεύονται εύκολα, όταν αρχίζουν και συνειδητοποιούν τις ατέλειες. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή! Μην εγκαταλείπεις ποτέ, απλά και μόνο επειδή συνειδητοποίησες ότι το αρχικό αίσθημα ξεθώριασε. Δώσε μία ευκαιρία στη σχέση που ξεκίνησε τόσο καλά και τόσο μαγικά, γιατί ο έρωτας από την πρώτη ματιά είναι πράγματι κάτι μαγικό.
Ο έρωτας από την πρώτη ματιά είναι κάτι στο οποίο πολλοί δεν πιστεύουν απλά και μόνο επειδή δεν τους χτύπησε την πόρτα. 'Aλλοι απογοητεύτηκαν καθώς συνειδητοποίησαν ότι αυτό που τους έτυχε από την πρώτη ματιά, παρέμεινε ένα όνειρο. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μία τόσο δυνατή εμπειρία που ακόμα και το να αισθανθείς ότι σε συνδέει κάτι δυνατό με ένα άλλο πρόσωπο, και αν ακόμα διαρκεί για λίγο, μπορείς να το ονομάσεις «έρωτα». Το αν θα διαρκέσει είναι κάτι που εξαρτάται από το άτομο και είναι μοναδικό σε μία σχέση, αλλά είναι πιθανό. Λοιπόν, πιστεύεις ;

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Το φιλί..
Μας συγκινεί, γιατί με ένα φιλί είναι που μας αποκαλύπτεται ο άλλος. Κι αυτό γιατί ένα φιλί μπορεί να πει πολλά περισσότερα από τις λέξεις.
Ελάχιστες φωτογραφίες ερωτικού περιεχομένου, όσο τολμηρές κι αν είναι, μεταδίδουν τόσον ερωτισμό και τόση αισθησιακή ατμόσφαιρα όσο εκείνη η περίφημη ασπρόμαυρη φωτογραφία στο Παρίσι του Μεσοπολέμου ενός ερωτευμένου ζευγαριού που φιλιέται καθώς περπατάει στη μέση του δρόμου. Το French kiss, όπως καθιερώθηκε να ονομάζονται τα γεμάτα πάθος φιλιά των ερωτευμένων στο στόμα, ενέπνευσε εκατοντάδες σκηνοθέτες, του Χόλιγουντ ιδιαίτερα, οι οποίοι με τη σειρά τους έπλασαν και εξακολουθούν να πλάθουν, αμέτρητες στιγμές φιλιών διάσημων κινηματογραφικών ζευγαριών που συγκίνησαν μέχρι δακρύων εκατομμύρια θεατές.
Τι είναι αυτή η φαινομενικά τόσο απλή πράξη του αγγίγματος των χειλιών μεταξύ δύο ερωτευμένων ανθρώπων και γιατί μας συγκινεί τόσο πολύ είτε την απολαμβάνουμε οι ίδιοι είτε γινόμαστε θεατές της? Τι είναι αυτό που κάνει το φιλί να είναι μια πράξη τόσο ιδιαίτερη και τόσο σημαντική στον έρωτα?
Περισσότερο από κάθε άλλη ερωτική πράξη, με το φιλί αγγίζουμε την πιο βαθιά προσωπική πλευρά του άλλου. Ανακαλύπτουμε πώς δίνεται, αν μπορεί να αφεθεί, αν είναι σφιγμένος ή αν μπορεί να βάλει συναίσθημα σε αυτό που κάνει. Από την άλλη, για μας τους ίδιους, όταν δεν νιώθουμε καλά φιλώντας τον άλλον, καταλαβαίνουμε ότι κάτι μέσα μας αντιστέκεται σε αυτή την τόσο βαθιά προσέγγιση, ενώ όταν νιώθουμε καλά, αισθανόμαστε ότι ερχόμαστε πολύ κοντά του, ότι μεταξύ μας δημιουργείται ζεστασιά.
Το φιλί απαιτεί τόσο συναισθηματικό δόσιμο, ώστε είναι αναγκαίο συστατικό για τη δημιουργία αυτής της ιδιαίτερης οικειότητας που χαρακτηρίζει την εντελώς ιδιωτική σφαίρα της σχέσης του ερωτευμένου ζευγαριού. Άλλωστε, δεν είναι άνευ σημασίας το ότι το στόμα βρίσκεται στο κεφάλι, στο πρόσωπο, εκεί όπου βρίσκεται το κέντρο της πνευματικής μας λειτουργίας, κι έτσι φιλώντας είναι σαν να πλησιάζονται περισσότερο οι ψυχές παρά τα σώματα.
Το φιλί είναι πιο ερωτική και πιο προσωπική υπόθεση από το σεξ αυτό καθαυτό. Το χαρακτηρίζει όμως και κάτι ακόμη: Ενώ το σεξ μπορεί να γίνεται υγιεινά και με χίλιες προφυλάξεις, το φιλί δεν μπορεί να είναι παρά αυτό που είναι, αλλιώς δεν είναι φιλί. Για να το πούμε με αριθμούς, ένα φιλί είναι 9 mg νερού, 700 mg αλμπουμίνης, 1,7 mg λίπους, 0,4 mg αλάτων και 100 mg οργανικών ουσιών που μεταφέρονται από στόμα σε στόμα. Είναι, λοιπόν, ένας στυγνός μεταφορέας μικροβίων? Χωρίς αμφιβολία, μόνο που, όπως ισχυρίζεται με χιούμορ ένας Αμερικανός γιατρός, ένα αληθινό φιλί προκαλεί τόση θερμότητα που καταστρέφει αμέσως όλα τα μικρόβια.
Τα φιλιά δεν εκφράζουν μόνο συναισθήματα, εκφράζουν και επιθυμία και αισθησιασμό. Με το φιλί διεγείρονται οι ερωτογενείς ζώνες που υπάρχουν στις στοματικές μεμβράνες. Όταν, λοιπόν, απολαμβάνουμε τα φιλιά κάποιου, σημαίνει ότι ταιριάζουν οι χημείες μας, όπως ακριβώς μπορεί να μας αρέσει και να μας ελκύει η ανεπαίσθητη μυρωδιά που αναδίδει το δέρμα ενός ανθρώπου. Έτσι, μπορεί τα φιλιά του να μας φαίνονται υπέροχα επειδή μας ξυπνούν την επιθυμία, αλλά βέβαια δεν λένε απολύτως τίποτα, αντίθετα με ό,τι συνήθως εικάζεται, για το κατά πόσο καλό θα είναι το σεξ μαζί του ή για το αν π.χ. έχει προβλήματα στύσης ή πρόωρης εκσπερμάτισης.
Αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για παραμύθι η πεποίθηση ότι όταν π.χ. ένας άνδρας φιλάει καλά, είναι και καλός εραστής. Από την άλλη, βέβαια, όταν δεν μας αρέσει να φιλιόμαστε με κάποιον, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μην μας αρέσει και το σεξ με τον άνθρωπο αυτόν, ίσως γιατί οι αισθήσεις μας μάς προειδοποιούν ότι κάτι δεν πάει καλά με τις χημείες μας. Στο φιλί γεύεσαι το σάλιο του άλλου, κάτι που κανένας άνθρωπος δεν κάνει οικειοθελώς όταν δεν αισθάνεται δυνατή έλξη για τον άλλον.
Το φιλί ενεργοποιεί μια σειρά πολύπλοκων χημικών αντιδράσεων και σε πολλές περιπτώσεις ένα κακό φιλί μπορεί όντως να καταδικάσει μια σχέση από την αρχή της. “Ενα φιλί είναι ο μηχανισμός για την αξιολόγηση ενός συντρόφου”, εξηγεί η Ελεν Φίσερ του Πανεπιστημίου Rutgers στο Νιου Τζέρσι, η οποία το περασμένο Σάββατο παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνάς της στο συνέδριο της Αμερικανικής Ενωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης στο Σικάγο.

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Σκούρα τα πράγματα..
Διαζύγιο έχουν πάρει οι Ελληνίδες από τη... σεξουαλική ζωή, όπως αποκαλύπτει νέα μελέτη. Κι αυτό γιατί η σεξουαλική τους επιθυμία πέφτει κατακόρυφα εξ αιτίας των καθημερινών υποχρεώσεων και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν από τη στιγμή που περνούν το κατώφλι της εκκλησίας. Είναι ενδεικτικό το ότι μία στις τέσσερις γυναίκες εμφανίζει διαταραχές της επιθυμίας, με αποτέλεσμα να γυρνάει την πλάτη της στον σύντροφό της όταν ξαπλώνουν μαζί στο κρεβάτι. Ακόμη όμως κι όταν... υποκύπτουν, μόνον οι δύο στις τρεις νιώθουν ηδονή κατά τη σεξουαλική επαφή.
«Ο σημερινός τρόπος ζωής της σύγχρονης Ελληνίδας δρα καταλυτικά σε ό,τι αφορά την επιθυμία της. Δεν είναι πια ερωμένη ή σύντροφος. Έχει αναλάβει πλέον έναν πιο μαχητικό ρόλο, με συνέπεια να έχει περάσει η σεξουαλική ζωή της σε δεύτερη μοίρα. Παράλληλα, το σεξ τείνει να μετατραπεί σε νεύρωση- βγαίνουν συχνά έντυπα με συμβουλές για καλύτερες επιδόσεις, οι κανόνες όμως λειτουργούν καταναγκαστικά και θέτουν τον αυθορμητισμό στο περιθώριο. Η σεξουαλικότητα γίνεται από πηγή χαράς, πηγή τού "πρέπει"», σημειώνει ο νευρολόγος- ψυχίατρος δρ Θάνος Ασκητής.

«Παραιτούνται» οι παντρεμένες!
Οι γυναίκες που προφασίζονται... πονοκέφαλο και πέφτουν κατευθείαν για ύπνο είναι στην πλειονότητά τους έγγαμες: έξι στις δέκα γυναίκες που εμφανίζουν σεξουαλικό πρόβλημα είναι παντρεμένες. Όπως τονίζουν οι ερευνητές, αυτό ερμηνεύεται διπλά: από τη μία καταδεικνύει πως οι Ελληνίδες προσδοκούν μια καλύτερη σεξουαλική ζωή στον γάμο που φαίνεται να μην την εισπράττουν, ενώ παράλληλα αποδεικνύει πως οι γυναίκες δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη συναισθηματική τους ικανοποίηση παρά στη σεξουαλική τους ολοκλήρωση.
Η ελεύθερη συμβίωση είναι ιδιαίτερα σημαντικό βήμα. Ο γάμος επιβάλλει στις γυναίκες να υιοθετήσουν έναν συγκεκριμένο ρόλο, και οι Ελληνίδες είναι πολύ ευαίσθητες σε ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις του έγγαμου βίου. Το γεγονός αυτό προκαλεί πολλά προβλήματα, με αποτέλεσμα να μειώνεται η σεξουαλική επιθυμία.
Την ίδια ώρα όμως οι Έλληνες πιστεύουν πως το σεξ στον γάμο αποτελεί κριτήριο ευτυχίας, γεγονός που αγχώνει ακόμη περισσότερο τις γυναίκες. Θέλουν να είναι αρεστές και να διατηρούν το ενδιαφέρον και τον θαυμασμό του συζύγου τους, από την άλλη όμως νιώθουν πως δεν μπορούν να ανταποκριθούν γιατί ειναι φορτωμένες», συμπληρώνει ο κ. Ασκητής.
Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από 10.300 κλήσεις αλλά και επισκέψεις που δέχθηκε την τελευταία εικοσαετία (1987- 2007) το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας. Σύμφωνα με τα ίδια δεδομένα, η ύπαρξη παιδιού κατά την πρώτη δεκαετία του γάμου επίσης επηρεάζει αρνητικά τη λίμπιντο των γυναικών: έξι στις δέκα μητέρες ηλικίας 21-30 ετών παραδέχονται πως δεν έχουν όρεξη.
Το θετικό στοιχείο όμως που προκύπτει από την ίδια μελέτη, είναι πως οκτώ στις δέκα γυναίκες δηλώνουν πως δεν έχουν πρόβλημα οργασμού.

Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Γλυκός ή σκληρός άντρας... εξαρτάται από το... χάπι

Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσίευσαν οι ερευνητές των πανεπιστημίων Νιουκάσλ, Σεν Αντριους και Στέρλινγκ, το αντισυλληπτικό χάπι μπορεί να «μπερδέψει» τις γυναίκες και να τις κατευθύνει στη λάθος επιλογή συντρόφου. Στα πειράματα που έγιναν οι ερευνητές έδειξαν στις γυναίκες που συμμετείχαν σειρά ανδρικών φωτογραφιών.
«Αυτές που χρησιμοποιούσαν αντισυλληπτικά χάπια έτειναν στην πλειονότητά τους να επιλέγουν τους σκληρούς τύπους ανδρών για συντρόφους. Τις τραβούσαν δηλαδή τα έντονα χαρακτηριστικά, οι μεγάλες πλάτες και το θεληματικό πιγούνι. Ενώ αντίθετα αυτές που δεν χρησιμοποιούσαν το χάπι επέλεγαν τους πιο γλυκούς άνδρες, αυτούς που αποπνέουν ευαισθησία και ίσως μεγαλύτερη πνευματική καλλιέργεια», είπε ο επικεφαλής της έρευνας, Κρεγκ Ρόμπερτ, καθηγητής ψυχολογίας.
Η εξήγηση των επιστημόνων έχει ως εξής: «Οι γυναίκες που παίρνουν το χάπι δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, συνεπώς δεν αναζητούν τον καλύτερο σύζυγο και πατέρα αλλά τον πιο γοητευτικό σύντροφο, αυτόν που εκπληρώνει κυρίως τις ερωτικές τους φαντασιώσεις. Αντίθετα οι γυναίκες που μπορούν να κάνουν μωρό επιλέγουν αυτούς με τα "απαλότερα χαρακτηριστικά προσώπου" καθώς σύμφωνα με έρευνες αυτοί αποδεικνύονται πιο πιστοί και συνετοί σύζυγοι». Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η έκθεσή τους και τα συμπεράσματα, που θα δημοσιευθούν στις ιατρικές επιθεωρήσεις την άνοιξη, είναι εξαιρετικά σημαντικά για την κοινωνική δομή. «Φανταστείτε δηλαδή μια γυναίκα να επιλέγει σύντροφο, ενώ παίρνει το χάπι, μετά να κάνει παιδί και να διαπιστώσει ότι παντρεύτηκε το λάθος άνδρα. Ετσι φτάνουμε στα διαζύγια», είπε ο καθηγητής Ρόμπερτ. Φεμινίστριες όμως που δεν πήραν μέρος στις κλινικές δοκιμές επέκριναν τους ερευνητές λέγοντας: «Δεν μας έφτανε το καθημερινό βάρος που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην επιλογή συντρόφου. Τώρα τους δίνετε και ένα λόγο να ανησυχούν επιπλέον και να φοβούνται ότι ερωτεύονται ή όχι επειδή οι ορμόνες τους τρελάθηκαν».

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΙΠΑ...
Μια συνηθισμένη απολογητική έκφραση, με ένα βλέμμα κατεβασμένο, δείχνουν πως τα λόγια υπήρξαν απρόσεκτα, η επικοινωνία μας με ένα σημαντικό πρόσωπο της ζωής μας δεν ήταν αυτή, που ποθούσαμε να είναι. Πρόκειται για μια εκ των υστέρων ομολογία της αντίθεσης μεταξύ κρυμμένων συναισθημάτων και του προφορικού λόγου, αλλά και μια πρόσκληση για να κτιστεί κάτι καινούριο πάνω στο παλιό.
Η εμπειρία της επικοινωνίας δείχνει ότι είμαστε δίγλωσσοι, ή μάλλον δίφωνοι. Από τη μια μεριά , μιλάμε, χρησιμοποιούμε την γραμματική και τους συντακτικούς κανόνες και πιθανά ένα πλούσιο εννοιολογικό λεξιλόγιο.. Η εκφορά του λόγου είναι η εξωτερική μας φωνή, αυτή που κρίνουμε «λογικά» ότι θα εκφράσει τον κοινωνικό εαυτό μας, θα μας προφυλάξει από κακοτοπιές, που μπορεί να μας εκθέσουν ή να μας αφήσουν απροστάτευτους.
Από την άλλη, έχουμε τα σήματα του σώματος: Το ύφος, το βλέμμα, τη χροιά της φωνής, τον δισταγμό της ομιλίας, τη σταθερή ή τρεμάμενη φωνή, τις παύσεις και τις σιωπές, ανάμεσα στις λέξεις και τις προτάσεις. Είναι η γλώσσα των συναισθημάτων, η εσωτερική και πιο αυθεντική μας φωνή. Οι δυο φωνές δεν είναι απαραίτητα αντανάκλαση η μια της άλλης ή μάλλον σπάνια βρίσκονται σε αρμονία.
Πολλοί από μας έχουμε βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να κρύβουμε τα αληθινά ή όλα τα συναισθήματά μας , να μην μπορούμε να βρούμε τις λέξεις για να δώσουμε όνομα και λεκτική υπόσταση σ αυτό που νιώθουμε. Λέξεις, που ξεστομίζονται τυχαία, παραμένουν άχρηστες, ανίκανες να δώσουν το νόημα που πραγματικά θα θέλαμε.
Μια τέτοια κακή επικοινωνία δεν μπορεί παρά να φέρνει στενοχώρια. Στην ελαττωματική επικοινωνία, το συναίσθημα, που δεν εκφράσθηκε, γίνεται πνιγηρό, ανθρωποφάγο τέρας, που απειλεί να μας κατασπαράξει. με τη μορφή χιλιάδων σκέψεων και ποικιλόμορφων σεναρίων. Τα κρυμμένα, πίσω από άστοχες και φτωχές λέξεις συναισθήματά μας, η απουσία λέξεων - η γνωστή μας σιωπή - θα μεταμφιεσθούν και θα εκφραστούν με αμυντικούς τρόπους: Το άσχημο ύφος, που δείχνει σκληρότητα, η ειρωνεία , η άχαρη και υποκριτική ηρεμία προς τους άλλους μεγαλώνουν τη στενοχώρια και τη μοναξιά.
ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ
1. Ο φόβος
Επικοινωνούμε με τους άλλους, έχοντας το φόβο ότι μπορεί να μας κριτικάρουν, να μας απορρίψουν, να μας θεωρήσουν αδύναμους ή αποτυχημένους. Ο φόβος να απορριφθούμε μας οδηγεί στη δημιουργία ολόκληρου οπλοστάσιου σκέψεων και συμπεριφορών, ικανού να μας προφυλάξει από κάθε κακό. Ο εγωισμός, η ειρωνεία, ο ανταγωνισμός, π.χ, είναι παράγωγα του φόβου της μη υπεροχής. Έτσι, άλλα λέμε και άλλα εννοούμε. Ο φόβος δημιουργεί πλαστές καταστάσεις, πιάνεται από ασήμαντα σημάδια για να κατασκευάσει αποδεικτικά μηνύματα . Ο φόβος στις ανθρώπινες σχέσεις είναι παντού διάχυτος δημιούργημα κάποιων κακών εμπειριών, δικών μας ή άλλων , που μας έκανε να νιώθουμε ευάλωτοι, απειλούμενοι και φοβισμένοι. Και καταλήγουμε όλοι να φοβόμαστε όλους.
2. Οι παραδοσιακοί τρόποι επικοινωνίας
Έχουμε συνηθίσει κάποιους παραδοσιακούς και «ασφαλείς» τρόπους επικοινωνίας. Οι πατροπαράδοτες συνήθειες , που μας έχουν διδάξει τη μυστικότητα και την αυτοσυγκράτηση, κουνούν το λίκνο του φόβου από τη γέννηση μέχρι τον θάνατό μας. Είναι παράδοση, από γενιά σε γενιά, οι ψιθυριστές κουβέντες και η λογοκρισία των συναισθημάτων. Αυτές οι συνήθειες υπαγορεύουν π.χ να μη ξέρουν τα παιδιά μας πόσο τα αγαπάμε - κι έτσι υποκρινόμαστε τους αυστηρούς - να μην ξέρουν οι σύντροφοι πόσο τους έχουμε αδυναμία,- κι έτσι παίζουμε το ρόλο του σκληρού και του αδιάφορου.
3. Οι εσωτερικοί μονόλογοι.
Προσπαθούμε να προφυλαχθούμε από ανύπαρκτους εχθρούς, κάνοντας σενάρια και εσωτερικούς μονόλογους: Υποθέτουμε, υποψιαζόμαστε, συμπεραίνουμε, ερήμην των άλλων, και, τις περισσότερες φορές, καταλήγουμε σε εκ διαμέτρου αντίθετα συμπεράσματα. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές κάνουμε λάθος. Η προσπάθεια να βρούμε τις κατάλληλες λέξεις στον κατάλληλο χρόνο και χώρο - η γνωστή μας λεκτική ετοιμότητα - προκειμένου να έχουμε το «πάνω χέρι», είναι το αποτέλεσμα αυτών των εσωτερικών μονόλογων. Ο χώρος τους είναι ένας χώρος ασαφής και πνιγηρός, φτωχός από εμπειρίες και συγκινήσεις, κινείται ανάμεσα στο ένστικτο και τη διαίσθηση. Οι εσωτερικοί μονόλογοι μας κάνουν να μετράμε απώλειες, γιατί, κάθε συγκεκριμένη στιγμή της ζωής μας χάνεται αμετάκλητα, γίνεται παρελθόν. Οσο και αν τη νοσταλγούμε όσο κι αν σκεφτόμαστε τι κάναμε ή τι δεν κάναμε λάθος, ποτέ πια δεν μπορεί να παρουσιασθεί μπροστά μας, ίδια και απαράλλακτη. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αλλάξουμε νοοτροπία και αξιοποιήσουμε αυτή τη δυσάρεστη εμπειρία, έτσι ώστε στο παρόν και το μέλλον μας να μπορούμε να μιλάμε άφοβα και να ακούμε προσεκτικά τι μας λένε οι άλλοι.
Συμπεριφορά:Εξήγηση στη διαταραχή της πολλαπλής προσωπικότητας

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό NeuroImage και που βασίστηκε στην απεικόνιση της εγκεφαλικής λειτουργίας ασθενών, η διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας είναι πιθανότατα υπαρκτή και όχι εφεύρημα.
Στην ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού Nature αναφέρεται ότι οι ψυχολόγοι πιστεύουν πως η διαταραχή εμφανίζεται σε παιδιά που έχουν υποστεί τραυματικές εμπειρίες, ως μηχανισμός άμυνας με τον οποίο τα επώδυνα γεγονότα μοιάζουν να έχουν συμβεί σε κάποιον άλλο.
Ωστόσο αρκετοί επιστήμονες παραμένουν δύσπιστοι στο κατά πόσο είναι δυνατόν ο ίδιος εγκέφαλος να φιλοξενεί πάνω από έναν χαρακτήρα και θεωρούν ότι οι ασθενείς απλά υποκρίνονται και παίζουν ένα παιχνίδι ρόλων.
Η Δρ Σιμόν Ράιντερς και οι συνεργάτες της στο Πανεπιστημιακό Νοκοκομείο του Γκρόνινγκεν χρησιμοποίησαν μια τεχνική που ονομάζεται PET (τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων) για να κοιτάξουν τι συμβαίνει στους εγκεφάλους 11 γυναικών με τη διαταραχή, την ώρα που άκουγαν αυτοβιογραφικές αφηγήσεις που αντιστοιχούσαν σε μία από τις προσωπικότητές τους.
Αν η ιστορία αντιστοιχούσε στην περσόνα που επικρατούσε εκείνη τη στιγμή, οι ασθενείς την αναγνώριζαν ως δική τους. Όταν όμως η ιστορία αντιστοιχούσε σε περσόνα που εκείνη τη στιγμή βρισκόταν σε καταστολή, οι ασθενείς δεν αναγνώριζαν την ιστορία, και στον εγκέφαλό τους ενεργοποιούνταν περιοχές που σχετίζονται με την αυτοσυνείδηση.
Αυτό ήταν και το στοιχείο-κλειδί στο πείραμα: οι περιοχές αυτές δεν ενεργοποιούνται κανονικά σε φυσιολογικά άτομα που ακούν ιστορίες για άλλους ανθρώπους.
Σύμφωνα με την Ράιντερς, η ενεργοποίηση αυτή σημαίνει ότι ο εγκέφαλος προσπαθεί ανά πάσα στιγμή να καταστείλει ενεργά τις επώδυνες αναμνήσεις και να τις αποδώσει σε μια άλλη, λανθάνουσα προσωπικότητα.