Συμπεριφορά:Εξήγηση στη διαταραχή της πολλαπλής προσωπικότητας

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό NeuroImage και που βασίστηκε στην απεικόνιση της εγκεφαλικής λειτουργίας ασθενών, η διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας είναι πιθανότατα υπαρκτή και όχι εφεύρημα.
Στην ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού Nature αναφέρεται ότι οι ψυχολόγοι πιστεύουν πως η διαταραχή εμφανίζεται σε παιδιά που έχουν υποστεί τραυματικές εμπειρίες, ως μηχανισμός άμυνας με τον οποίο τα επώδυνα γεγονότα μοιάζουν να έχουν συμβεί σε κάποιον άλλο.
Ωστόσο αρκετοί επιστήμονες παραμένουν δύσπιστοι στο κατά πόσο είναι δυνατόν ο ίδιος εγκέφαλος να φιλοξενεί πάνω από έναν χαρακτήρα και θεωρούν ότι οι ασθενείς απλά υποκρίνονται και παίζουν ένα παιχνίδι ρόλων.
Η Δρ Σιμόν Ράιντερς και οι συνεργάτες της στο Πανεπιστημιακό Νοκοκομείο του Γκρόνινγκεν χρησιμοποίησαν μια τεχνική που ονομάζεται PET (τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων) για να κοιτάξουν τι συμβαίνει στους εγκεφάλους 11 γυναικών με τη διαταραχή, την ώρα που άκουγαν αυτοβιογραφικές αφηγήσεις που αντιστοιχούσαν σε μία από τις προσωπικότητές τους.
Αν η ιστορία αντιστοιχούσε στην περσόνα που επικρατούσε εκείνη τη στιγμή, οι ασθενείς την αναγνώριζαν ως δική τους. Όταν όμως η ιστορία αντιστοιχούσε σε περσόνα που εκείνη τη στιγμή βρισκόταν σε καταστολή, οι ασθενείς δεν αναγνώριζαν την ιστορία, και στον εγκέφαλό τους ενεργοποιούνταν περιοχές που σχετίζονται με την αυτοσυνείδηση.
Αυτό ήταν και το στοιχείο-κλειδί στο πείραμα: οι περιοχές αυτές δεν ενεργοποιούνται κανονικά σε φυσιολογικά άτομα που ακούν ιστορίες για άλλους ανθρώπους.
Σύμφωνα με την Ράιντερς, η ενεργοποίηση αυτή σημαίνει ότι ο εγκέφαλος προσπαθεί ανά πάσα στιγμή να καταστείλει ενεργά τις επώδυνες αναμνήσεις και να τις αποδώσει σε μια άλλη, λανθάνουσα προσωπικότητα.